Week 1: De welkome ontvangst
Door: Kevin
Blijf op de hoogte en volg Kevin
25 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Vanderbijlpark
Beste volgers,
Ik heb geen idee hoelang dit verhaal gaat duren en waar het gaat eindigen, maar ik begin er gewoon aan en probeer al mijn ervaringen over te brengen.
Zaterdagavond, voor mijn vertrek, was een avond die ik niet meer zou vergeten. De eerste vrienden dropen binnen en mijn afscheidsfeest kon beginnen. Ik had me voorbereid op een leuke avond met een aantal drankjes, maar op een ding had ik me niet voorbereid. Om 11 uur kwam er opeens een roodharige vrouw met verpleegsterpakje binnen. Mijn vrolijke vrienden hadden een stripster besteld. Ik moest er aan geloven en heb een kwartier lang alle aandacht gekregen binnen ons huis. Na dit kwartier zijn we gewoon weer verder gegaan met waar we gebleven waren, genieten en biertjes drinken. Nog een aantal dagen en mijn reis kon beginnen!
De dag hierna, zondag, heb ik afscheid genomen van de zondag chilldag club met de wedstrijd Ajax – PSV (1-0). Daarna ben ik met mijn ouders, broertje en zusje naar Duitsland gegaan om daar een dik stuk schnitzel naar binnen te werken, het laatste avondmaal.
Maandagavond ben ik bij mijn opa’s en oma’s geweest om afscheid te nemen en dinsdag heb ik de hele dag thuis doorgebracht, de laatste uurtjes.
Woensdag, de dag van vertrek. Ik was niet bang, niet zenuwachtig, maar ik had ontzettend veel zin om te gaan. Ik kon niet wachten. Ik heb eerst gezellig ontbeten met het gezin, vervolgens met de auto richting Amsterdam. Niet voor Ajax – Feyenoord, maar richting Schiphol! Op Schiphol nog afscheid genomen, om vervolgens de laatste mcKroket voor dit half jaar te bestellen bij de MCDonalds.
De planning was om 20 voor 5 in het vliegtuig te stappen en s’morgens om 7 uur in Johannesburg aan te komen. In Londen liepen we echter vertraging op, waardoor we ons genoodzaakt voelden om een English Pint te proberen. Daarnaast is het gemakkelijker slapen met een biertje op. Echter had ik met 1 effect van alcohol geen rekening gehouden, na wat alcohol moet ik vaker naar de wc. Oftewel ik moest s’nachts mijn twee buren in het vliegtuig wakker maken om naar de wc te gaan.
Onder het genot van 2 films, 1 leesboek en het geweldige uitzicht vanuit het vliegtuig, is de verdere reis goed verlopen.
Toen we eenmaal in Johannesburg aankwamen, werden we ontvangen door Venessa en Lebu (van de school). We moesten nog 60 kilometer met de auto overbruggen om in Vanderbijlpark te komen, ondertussen zijn we heel wat wijzer geworden van de Afrikaanse cultuur.
Maar wat was het warm zeg!
Eenmaal aangekomen bij de Vaal University of Technology, hebben we een kleine rondleiding van het scholencomplex gehad en werd ons verteld dat we pas vanaf maandag in de gloednieuwe studentenhuizen konden. Tot maandag konden we bij een gastgezin slapen en zij zorgden dan voor een ontbijt, lunch en avondmaaltijd. Dus de eerste 4 dagen moesten we geloven aan de kookkunsten van het gastgezin. De eerste dag bleek al dat hier helemaal niks mis mee was. Lekker, op zijn Afrikaans, veel vlees en kip.
Die dag zijn we nog naar een hypermarkt geweest, te vergelijken met een Wallmart in Amerika, super groot met alle denkbare spullen. Hier hebben we wat water en hemden gehaald voor onze acclimatisering. Ondertussen dat wij aan het afrekenen waren, begon het opeens super hard te regenen. De eerste tropische stormbui.
S’avonds gingen we op tijd gaan slapen, wat trouwens ook wel echt nodig was na een zeer uitputtende reis. Lekker slapen om de volgende dag fris te beginnen.
De volgende dag werden we om 10 uur opgehaald door onze Afrikaanse vriend Lebu. We gingen kennis maken met het hoofd van de school. Blijkbaar vonden zij het heel apart dat wij helemaal vanuit Nederland hier kwamen studeren, want zij wilden meteen een foto met ons maken, die waarschijnlijk later op de site terug te vinden is. Achteraf hadden we dus beter niet onze zomerse kleren aan moeten doen. Stonden we daar als 2 toeristen langs 1 heer en 1 mevrouw in pak. Toen we afscheid namen, werd ons nog gevraagd of wij een interview wilden geven na onze periode over onze ervaring. Dus ook voor de school is dit een aparte ervaring.
Na deze meeting hebben we nog 2 rondleidingen van Lebu en Terence gehad rond de school en de campus. Sooooww heee, wat is het groot hier. Tussen de 24.000 en 27.000 studenten uit allerlei landen, voornamelijk Afrika. En wat waren alle personen geïnteresseerd in onze ervaringen, ik werd zelfs gevraagd om maandag naar het stadion te komen voor een voetbal try-out. Na deze rondleidingen waren we uitgeput en waarschijnlijk verbrand. We hebben toen wat tijd gekregen om met het thuisfront te skypen. Mam en mijn zusje waren er als de kippen bij voor deze gelegenheid, maar mijn broertje vond het blijkbaar belangrijker dat zijn League of Legends spel niet verloren ging.
Na wat tijd met het thuisfront doorgebracht te hebben, bracht Lebu ons terug naar het gastgezin. Eigenlijk heeft niemand van de werknemers tijd, omdat deze week de registratie van alle studenten is begonnen. Daarnaast lag het registratiesysteem ook nog eens plat voor een paar uren/dagen. Er stonden rijen van meer dan 100 studenten die allemaal 1 voor 1 naar binnen mochten om zich te laten registreren. Daarnaast waren er door het hele scholencomplex nog studenten aan het wachten. Maar wij waren belangrijk, dus daar moest maar tijd voor gemaakt worden. Voor alles wat we doen, moeten we ook toestemming krijgen van een bepaald persoon.
Daarnaast leuk om te vermelden hoe grappig het is als er Zuid-Afrikaans wordt gesproken. Ik kan bijna alles verstaan, zeker als er rustig wordt gesproken en ik me concentreer. Later zal ik nog wel met wat voorbeelden komen.
Dit weekend gaan we nog wat plaatsen rondom Vanderbijlpark bezoeken en vanaf maandag kunnen we ons in appartement.
Groeten!
Btw: Die zonnige foto in het zwembad is 1 minuut geleden genomen (jaloers, sorry)
Ik heb geen idee hoelang dit verhaal gaat duren en waar het gaat eindigen, maar ik begin er gewoon aan en probeer al mijn ervaringen over te brengen.
Zaterdagavond, voor mijn vertrek, was een avond die ik niet meer zou vergeten. De eerste vrienden dropen binnen en mijn afscheidsfeest kon beginnen. Ik had me voorbereid op een leuke avond met een aantal drankjes, maar op een ding had ik me niet voorbereid. Om 11 uur kwam er opeens een roodharige vrouw met verpleegsterpakje binnen. Mijn vrolijke vrienden hadden een stripster besteld. Ik moest er aan geloven en heb een kwartier lang alle aandacht gekregen binnen ons huis. Na dit kwartier zijn we gewoon weer verder gegaan met waar we gebleven waren, genieten en biertjes drinken. Nog een aantal dagen en mijn reis kon beginnen!
De dag hierna, zondag, heb ik afscheid genomen van de zondag chilldag club met de wedstrijd Ajax – PSV (1-0). Daarna ben ik met mijn ouders, broertje en zusje naar Duitsland gegaan om daar een dik stuk schnitzel naar binnen te werken, het laatste avondmaal.
Maandagavond ben ik bij mijn opa’s en oma’s geweest om afscheid te nemen en dinsdag heb ik de hele dag thuis doorgebracht, de laatste uurtjes.
Woensdag, de dag van vertrek. Ik was niet bang, niet zenuwachtig, maar ik had ontzettend veel zin om te gaan. Ik kon niet wachten. Ik heb eerst gezellig ontbeten met het gezin, vervolgens met de auto richting Amsterdam. Niet voor Ajax – Feyenoord, maar richting Schiphol! Op Schiphol nog afscheid genomen, om vervolgens de laatste mcKroket voor dit half jaar te bestellen bij de MCDonalds.
De planning was om 20 voor 5 in het vliegtuig te stappen en s’morgens om 7 uur in Johannesburg aan te komen. In Londen liepen we echter vertraging op, waardoor we ons genoodzaakt voelden om een English Pint te proberen. Daarnaast is het gemakkelijker slapen met een biertje op. Echter had ik met 1 effect van alcohol geen rekening gehouden, na wat alcohol moet ik vaker naar de wc. Oftewel ik moest s’nachts mijn twee buren in het vliegtuig wakker maken om naar de wc te gaan.
Onder het genot van 2 films, 1 leesboek en het geweldige uitzicht vanuit het vliegtuig, is de verdere reis goed verlopen.
Toen we eenmaal in Johannesburg aankwamen, werden we ontvangen door Venessa en Lebu (van de school). We moesten nog 60 kilometer met de auto overbruggen om in Vanderbijlpark te komen, ondertussen zijn we heel wat wijzer geworden van de Afrikaanse cultuur.
Maar wat was het warm zeg!
Eenmaal aangekomen bij de Vaal University of Technology, hebben we een kleine rondleiding van het scholencomplex gehad en werd ons verteld dat we pas vanaf maandag in de gloednieuwe studentenhuizen konden. Tot maandag konden we bij een gastgezin slapen en zij zorgden dan voor een ontbijt, lunch en avondmaaltijd. Dus de eerste 4 dagen moesten we geloven aan de kookkunsten van het gastgezin. De eerste dag bleek al dat hier helemaal niks mis mee was. Lekker, op zijn Afrikaans, veel vlees en kip.
Die dag zijn we nog naar een hypermarkt geweest, te vergelijken met een Wallmart in Amerika, super groot met alle denkbare spullen. Hier hebben we wat water en hemden gehaald voor onze acclimatisering. Ondertussen dat wij aan het afrekenen waren, begon het opeens super hard te regenen. De eerste tropische stormbui.
S’avonds gingen we op tijd gaan slapen, wat trouwens ook wel echt nodig was na een zeer uitputtende reis. Lekker slapen om de volgende dag fris te beginnen.
De volgende dag werden we om 10 uur opgehaald door onze Afrikaanse vriend Lebu. We gingen kennis maken met het hoofd van de school. Blijkbaar vonden zij het heel apart dat wij helemaal vanuit Nederland hier kwamen studeren, want zij wilden meteen een foto met ons maken, die waarschijnlijk later op de site terug te vinden is. Achteraf hadden we dus beter niet onze zomerse kleren aan moeten doen. Stonden we daar als 2 toeristen langs 1 heer en 1 mevrouw in pak. Toen we afscheid namen, werd ons nog gevraagd of wij een interview wilden geven na onze periode over onze ervaring. Dus ook voor de school is dit een aparte ervaring.
Na deze meeting hebben we nog 2 rondleidingen van Lebu en Terence gehad rond de school en de campus. Sooooww heee, wat is het groot hier. Tussen de 24.000 en 27.000 studenten uit allerlei landen, voornamelijk Afrika. En wat waren alle personen geïnteresseerd in onze ervaringen, ik werd zelfs gevraagd om maandag naar het stadion te komen voor een voetbal try-out. Na deze rondleidingen waren we uitgeput en waarschijnlijk verbrand. We hebben toen wat tijd gekregen om met het thuisfront te skypen. Mam en mijn zusje waren er als de kippen bij voor deze gelegenheid, maar mijn broertje vond het blijkbaar belangrijker dat zijn League of Legends spel niet verloren ging.
Na wat tijd met het thuisfront doorgebracht te hebben, bracht Lebu ons terug naar het gastgezin. Eigenlijk heeft niemand van de werknemers tijd, omdat deze week de registratie van alle studenten is begonnen. Daarnaast lag het registratiesysteem ook nog eens plat voor een paar uren/dagen. Er stonden rijen van meer dan 100 studenten die allemaal 1 voor 1 naar binnen mochten om zich te laten registreren. Daarnaast waren er door het hele scholencomplex nog studenten aan het wachten. Maar wij waren belangrijk, dus daar moest maar tijd voor gemaakt worden. Voor alles wat we doen, moeten we ook toestemming krijgen van een bepaald persoon.
Daarnaast leuk om te vermelden hoe grappig het is als er Zuid-Afrikaans wordt gesproken. Ik kan bijna alles verstaan, zeker als er rustig wordt gesproken en ik me concentreer. Later zal ik nog wel met wat voorbeelden komen.
Dit weekend gaan we nog wat plaatsen rondom Vanderbijlpark bezoeken en vanaf maandag kunnen we ons in appartement.
Groeten!
Btw: Die zonnige foto in het zwembad is 1 minuut geleden genomen (jaloers, sorry)
-
25 Januari 2014 - 11:24
Mam:
Mooi verhaal Kevin en een terechte steek onder water naar Maikel ;-);
Ontroerend om te lezen, ik krijg er gewoon een warm gevoel van.
Met de tegenwoordige media-technieken: beeld, geluid en zonder vertraging genieten we gewoon met je mee. Ook super hoe Terence en een andere Afrikaan gisteren ook even meededen op skype. Foto met zwembad?
Liefs, mam
-
25 Januari 2014 - 11:34
Mam:
Oeps, ik was te snel met het lezen van je berichtje; nog niet alle foto's waren gedownload...haha.
Aquarobics?!?
GENIETEN en groetjes aan Milo. -
25 Januari 2014 - 13:54
Oma:
mooi verslag ik lees wel dat je het er erg naar je zin hebt : geniet er van
groetjes Opa en Oma Peelen -
25 Januari 2014 - 20:09
Miel:
Go kevin, go!
-
26 Januari 2014 - 10:10
Annemie:
geweldig kevein wat een ervaring, fijn om je verslag te lezen
groetjes annemie -
27 Januari 2014 - 09:04
Michelle-Peter En Dylan:
Hahaha.. Die Maikel -
28 Januari 2014 - 18:57
Michelle:
Hmm.. Ik had toch echt meer getypt als alleen die zin hierboven..
Nja volgende keer beter..
Succes en Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
