De laatste loodjes en de laatste weken

Hey Hey,
Het is al weer heel lang geleden dat ik een reisverslag getypt heb. De laatste tijd zijn er best veel dingen gebeurd, ik heb het behoorlijk druk gehad en weinig tijd gevonden om jullie op de hoogte te houden. Daarom typ ik er nu maar een om jullie weer op de hoogte te brengen van mijn ervaringen hier na de geweldige vakantie die ik gehad heb.

De laatste paar weken heb ik weer veel dingen gezien en veel dingen gedaan. Heel Zuid-Afrika wil ik verkend hebben, voordat ik naar Nederland terug ga. Dus ben ik met Bongani naar Tsakane & Sharpeville geweest. 2 Totaal verschillende townships, maar beide een goede ervaring voor mij. Tsakane is de township waar Bongani is geboren en hier hebben we kennis gemaakt met zijn oma (Aangezien de ouders meestal te jong zijn, wanneer ze een kind krijgen, worden de meeste kinderen opgevoed door hun grootouders). De dagen bestonden voornamelijk uit weinig slapen, Castle Lite drinken en Shizanama eten. Elke avond zijn we uitgegaan in Chillas, waar ik een avond nog met een bekende DJ op de foto ben gegaan. De bedoeling was om hier maar 1 nacht te blijven, achteraf zijn we er 3 dagen geweest om te genieten van het leven in een van de mooiste townships in Zuid-Afrika.

Bijna vergeten, maar eigenlijk de eerste reden dat ik naar deze township wou, was omdat ik met een geweer/pistool wilde schieten. Missie succesvol, weer een vinkje achter mijn steeds korter wordende bucketlist.

In townships zijn er weinig huizen die een douche / bad kennen. Ik heb me deze 2 dagen niet gewassen, maar normaal gesproken had ik een mooie plastic bak kunnen krijgen om me in te wassen. Nee bedankt, ik douche me wel lekker op Residents. Een bad neem ik wel weer als ik terug kom in Nederland, wat overigens een van de eerste dingen is die ik ga doen als ik terug ben.

De volgende township, Sharpeville, was een totaal verschillende ervaring. Er hing een lichte “gangster-sfeer” en ik had het gevoel dat ik hier wel op mijn passen moest letten. Veel dronken oude mannen zien dansen en proberen jonge meiden te scoren. Het zal je vader zijn.. Behoorlijk wat mensen die de weg kwijt waren en niet meer wisten wat links en rechts was. Hier leven dus echt mensen die niet naar school gaan, niet werken en de hele dag dus dronken zijn. Bijna niet voor te stellen als je uit Nederland komt, helaas heb ik geen foto’s gemaakt omdat ik niet zeker was of het verstandig is mijn telefoon uit mijn broekzak te halen.

De tijden beginnen aan te breken dat iedereen met mutsen en handschoenen gaat lopen. In de middag is het nog redelijk warm en kan ik nog wel zonnen als een echte toerist (wat ook niet meer nodig is, aangezien ik me geen toerist meer voel). ‘s Avonds koelt het hard af, met als voordeel dat het dus wel fris is op de kamer. Gelukkig heb ik Puleng ontmoet, die me nu warm kan houden. Deze ervaring was echt perfect en ik heb hier elke minuut genoten, maar zij laat me nog meer genieten dan ik gedacht had te kunnen genieten. Wellicht is de timing en de locatie niet perfect gekozen, maar ik hou zo veel van haar dat ik verwacht dat we wel met een oplossing komen. Zij is het beste wat me overkomen is in Zuid-Afrika en zoals Rowwen Heze gebruikelijk zegt: “Beter iets moois te verliezen, dan nooit te hebben gehad.”

Qua school gaat het allemaal prima. Mijn punten waren goed, onze Rugby Clinic en Tournament ging goed en mijn laatste examen staat morgen voor de deur. Vanavond dus een nachtje doorhalen om te studeren en daarna kan ik maximaal genieten van mijn vrije tijd die ik nog heb tot de 14e. We hebben besloten om VRIJDAG DE 13e nog het Nederlands Elftal tegen Spanje te kijken om daarna richting Kaapstad te vertrekken.

Om mensen op de hoogte te houden heb ik ook nog een stuk geschreven voor het Meterik krèntje. En vorige zaterdag heb ik een interview gegeven voor VUT FM over mijn ervaringen die ik hier heb opgedaan. De vragen waren niet echt een verrassing, omdat de meeste vragen al door 100en mensen hier aan mij gesteld zijn. Ik hoor vaak hetzelfde, ik vertel vaak hetzelfde, maar ik geniet hier zoveel dat ik die verhalen elke dag weer met een glimlach kan vertellen.

Vrijdag stond VUT Freshers op het programma, een soort festival dat iedere school in Zuid-Afrika geeft. Aangezien VUT Freshers een van de grootste is en ik dus in de buurt was, moest ik deze meemaken. Een goede avond gehad, helaas was het totaal niet druk. Veel Afrikanen waren van mening dat het te koud was, de promotie was slecht dit jaar, VUT Freshers werd op een vrijdag gehouden en veel studenten hebben het nu zwaar met de examens.

Gelukkig is VUT Freshers maar een preparty voor Milo’s en mijn afscheidfeest deze zaterdag. Het transport, fotografie en muziek is geregeld, de drank en het eten is ingeslagen en de goede zin begint al te komen. We gaan het afscheid dus zeker inluiden met een super feest waarvoor mensen geen excuus mogen hebben zoals het is te koud of we hebben examens.

Voor de opa’s en oma’s ben ik blij te vertellen dat ik gelovig aan het worden ben. Ik probeer af en toe naar de kerk te gaan en ben elke avond een minuut aan het bidden. Mooi om in iets hogers te geloven dan het leven deze wereld, wat niet wegneemt dat ik gewoon elke minuut van het leven hier wil genieten.

Wat dan weer niet te geloven is, is dat er deze week iemand is neergestoken bij mijn Residents. Ik had veel dingen verwacht mee te maken in Zuid-Afrika, maar dit kwam echt als een verrassing. Zo dichtbij en zo onverwacht. Het raarste is nog dat de dag erna alles weer zoals normaal leek. Niemand praat er meer over, het Block is weer beleefbaar en het lijkt alsof iedereen gewoon weer verder gaat alsof er niets is gebeurd.

Ik ga nu de hele nacht leren, me daarna voorbereiden op onze afscheidparty en vervolgens ga ik 2 weken nog genieten van mijn tijd in Vanderbijlpark. Dit gaat het zwaarste afscheid van mijn leven worden, maar zoals eerder al vermeld: “Beter iets moois te verliezen, dan nooit gehad.” En het was niet alleen maar mooi, deze tijd was gewoon geweldig, puur geweldig. Alles gedaan wat ik gedaan wou hebben en totaal nergens spijt van. Ik ben benieuwd of deze ervaring mij verandert heeft, waarschijnlijk wel, hopelijk positief, maar dat mogen jullie me vertellen als ik terugkom in Nederland.

De tijd tikt…

Ik wil deze ervaring niet achter me laten, maar ik mis jullie ook wel allemaal!

Kevin